Zeszytówki 02 - Saga #1, Thunderbolts vol. 2 #1

Źródło: www.imagecomics.com

Saga #1
Scenariusz: Brian K. Vaughan
Rysunki: Fiona Staples

Zanim sięgnąłem po ten komiks zdążyłem naczytać się zachwytów pod jego adresem. Sam jestem dużym fanem Briana K. Vaughana, więc tym  bardziej byłem ciekaw, co tym razem zaprezentuje. Jednak po zapoznaniu okazało się, że jedyne co być może zachęci mnie do przeczytania kolejnych numerów to zaufanie do Briana oraz przeczytane wcześniej dobre opinie (czyli to samo, co sprawiło, że w ogóle zainteresowałem się tą serią).
Nie chcę przez to powiedzieć, że premierowy numer Sagi mi się nie spodobał. Nie w tym rzecz. Chodzi o to, że poza bardzo dobrymi rysunkami nie było w nim nic nowego, przykuwającego uwagę lub odkrywczego, a czegoś takiego oczekiwał bym od pierwszego numeru nowej serii Vaughana. Ot, międzyplanetarna wojna toczona przez dość oryginalnie przedstawione dwie strony konfliktu (z jednej strony "anioły", z drugiej "demony"), a w samym jej środku (a może właśnie na uboczu) nietypowa para, zakochani w sobie przedstawiciele przeciwnych stron konfliktu, czyli kolejna wariacja na temat Romea i Julii w scenerii space opery i stylistyce nawiązującej do fantasy. Oczywiście dialogi są dobrze napisane i całość czyta się przyjemnie, ale to wszystko za mało, żeby sprzedać mi pierwszy numer. Nie zachęciło mnie też określenie, jakiego Vaughan użył na zdefiniowanie swojego nowego komiksu: "Gwiezdne Wojny dla zboczeńców". Ale pewnie i tak sprawdzę dalszy ciąg...
Ocena: 6/10

Źródło: Marvel Comics Database

Thunderbolts vol. 2 #1
Scenariusz: Daniel Way
Rysunki: Steve Dillon

Przy okazji Marvel NOW! zrestartowana została między innymi seria opisująca do tej pory przygody pragnących się zrehabilitować (lub zmuszonych do tego) super-przestępców. W nowej odsłonie mamy zupełnie nowy skład (Red Hulk, Venom, Elektra, Punisher, Deadpool). Zmieniła się też sama idea funkcjonowania zespołu. Nie jest to już sponsorowana przez rząd grupa uderzeniowa, ale prywatny oddział generała T. Rossa (Red Hulk).
Pierwszy numer to tak naprawdę zaprezentowanie postaci, wchodzących w skład zespołu i krótkie przedstawienie, jak Ross zwerbował każdą z nich. Way nie wysilił się na nic oryginalnego. Każdego z bohaterów Red Hulk spotyka w typowej dla niej/niego sytuacji (w każdym przypadku krwawej) i proponuje dołączenie do nowych Thunderboltsów. Początek serii jest tak wtórny, że aż boli, a na dodatek nie mówi nam nic o tym dokąd ma ona zmierzać. Wiadomo tylko, biorąc pod uwagę dobór postaci i deklaracje generała o wycinaniu infekcji, że można się spodziewać rozwałki. Obawiam się zresztą, że seria może skupić się tylko na tym elemencie, czego przykładem jest omawiany numer, w którym oprócz scen przemocy nie ma właściwie żadnej treści.
Rysunki Steve'a Dillona są na zwykłym dobrym poziomie, ale wolę go w solowych przygodach Punishera albo w Kaznodziei, jego estetyka nie pasuje moim zdaniem do superhero.
Podsumowując, nie sięgnę kolejne numery i nikomu tego nie radzę (chyba, że macie taką wiarę w talent Waya, jak ja w Vaughana).
Ocena: 3/10